Siemiątkowski Antoni h. Jastrzębiec (1758?–1826), pisarz ziemski sieradzki, poseł na Sejm Czteroletni, deputowany na sejm Ks. Warsz. i Król. Pol.
Prawdopodobnie S. ukończył studia prawnicze. W r. 1778 był palestrantem przy Trybunale Kor. w Piotrkowie. Dn. 2 VII 1781, będąc regentem grodzkim sieradzkim, został wybrany, a trzy dni później nominowany, na pisarza ziemskiego sieradzkiego. Dn. 9 IX t.r. otrzymał Order św. Stanisława. Był plenipotentem m.in. Barbary z Duninów Sanguszkowej i Feliksa Łubieńskiego. W r. 1787 obrany został deputatem na Trybunał z Sieradza. Na sejmiku przedsejmowym w Szadku 1788 r. był czynny zrazu w obozie antykrólewskiej opozycji F. Łubieńskiego, potem przyłączył się do prokrólewskiej partii kanclerza w. kor. Jacka Małachowskiego. Z królewskim poparciem został wybrany na posła 16 XI 1790. Dn. 4 i 7 I 1791, gdy spierano się, czy obradować nad dalszymi artykułami praw kardynalnych, czy nad projektem praw o sejmikach, za czym był król i obóz reformatorski, S. opowiedział się za przyznaniem pierwszeństwa w obradach prawom kardynalnym. Na Sejmie Czteroletnim nie odznaczył się aktywnością, nie było go w czasie uchwalania konstytucji 3 V 1791. Na lutowym (14–27 II 1792) sejmiku deputackim i gospodarskim woj. sieradzkiego wraz z całym ziemstwem sprzeciwiał się S. zaprzysiężeniu Konstytucji 3 maja. Jako pierwszy z obywateli woj. sieradzkiego podpisał 1 VIII 1792 akces do konfederacji targowickiej. Dn. 18 IV 1793 znalazł się wśród kilkunastu obywateli delegowanych do Poznania dla złożenia przysięgi królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi II. Ziemie, na których S. posiadał swój majątek, przypadły bowiem w II rozbiorze Prusom. Dn. 20 VIII 1793 S. poprzysiągł przed sądem ziemskim sieradzkim, że będąc posłem na Sejm Czteroletni, nie brał pieniędzy ani innych darów od obcych mocarstw, króla czy magnatów.
Po wkroczeniu Napoleona do Berlina, S. wraz z innymi ziemianami i mieszczanami zawiązał w Sieradzu 13 XI 1806 akt powstania przeciwko Prusom. Insurgenci przejmowali władzę od oficjalistów i urzędników pruskich. S. odznaczył się wówczas aktywnością i hojnością na cele wojskowe. W r. 1807 starał się o funkcję prezesa Sądu Apelacyjnego Kaliskiego, lecz Komisja Rządząca na posiedzeniu 16 II nie przyjęła jego podania. W czasach Ks. Warsz. dał się poznać jako zwolennik Napoleona. Był posłem z woj. sieradzkiego na sejm 1811 r. Wybrany został na zastępcę członka komisji prawodawstwa cywilnego i kryminalnego. Powoływany był do czynności protokolarnych, ale głosu nie zabierał. Pod koniec sejmu znalazł się w grupie posłów «wychodzących» tj. opuszczających skład sejmu z racji objęcia urzędu (płatnego państwowego), kolidującego z mandatem. Dekretem ministra sprawiedliwości F. Łubieńskiego powołany został 18 I 1812 do komisji pracującej nad przystosowaniem i wdrożeniem kodeksu karnego Napoleona. Komisja jednak nie wywiązała się z nałożonych na nią obowiązków. Sejmik Szadkowski zebrany 10 VIII 1812 pod marszałkowską laską S-ego zgłosił akces do konfederacji. S., zdając relację z sejmu, zachęcał współobywateli do wierności Napoleonowi i Francji. Na zgromadzeniu gminnym w Sieradzu 7–11 XII 1817 zgłosił swą kandydaturę na deputowanego do sejmu z okręgu sieradzkiego. Nie wybrano go wówczas, a zgromadzenie zostało unieważnione przez senat wskutek uchybień prawnych. Na powtórzonym zgromadzeniu 21–23 II 1818 został wybrany na deputowanego znaczną przewagą głosów. Na sejmie powołano go na asesora nadzorującego wybory do komisji sejmowych. Funkcję tę powierzono mu również przy następnych głosowaniach. Został wybrany do pięcioosobowej Komisji Prawodawczej Cywilnej i Kryminalnej. Po skończeniu obrad w r. 1818 nie znalazł się w liczbie posłów, którzy pozostali po wyborach uzupełniających skład o 1/3. Ponownie S. zgłosił swą kandydaturę do sejmu 1820 r. na zgromadzeniu gminnym w Szadku (18 II 1820), ale tym razem nie został wybrany.
S. należał do Rady Obywatelskiej Woj. Kaliskiego. Gdy w r. 1822 Rada Administracyjna Król. Pol. zawiesiła, a następnie (w lipcu) rozwiązała ją za uchylenie się od potępienia działalności opozycyjnej Bonawentury i Wincentego Niemojowskich, S. wraz z innymi obywatelami udał się 2 IX do Częstochowy na spotkanie z Aleksandrem I, by prosić o zmianę tej decyzji, co jednak okazało się bezskuteczne. S. znany był ze swych umiejętności prawniczych, z rad jego często korzystał m.in. notariusz i archiwista Antoni Pstrokoński.
S. posiadał rozległe włości w pow. szadkowskim, sieradzkim i kaliskim (Wojsławice, Wola Męcka, Tymienice, Biskupice, Stradzew, Kowale, Zborowskie, Żerosławice, Zagórki, Korczów, Kaliszany i Golków), z których np. w r. 1820 płacił przeszło 4 846 złp. podatku gruntowego. Zmarł 15 XII 1826 w dziedzicznej wsi Tymienice. W nekrologu podano, iż żył «lat blisko 80», podczas gdy S. w r. 1818 podał, iż ma lat 60.
S. był żonaty z Anną z Chłapowskich, córką Karola i Krystyny ze Zbijewskich. Jego synowie: Ignacy Józef Wenanty i Józef Wincenty Dionizy otrzymali potwierdzenie szlachectwa w Król. Pol.
Estreicher w. XIX; Słown. Geogr. (Kowale); Boniecki, II 386; Łoza, Kawalerowie, s. 41, 93; Spis szlachty Królestwa Polskiego z dodaniem krótkiej informacji o dowodach szlachectwa, W. 1851 s. 218; Urzędnicy, II/2; – Barszczewska A., Aktywność polityczna po utracie niepodległości, w: Szkice z dziejów sieradzkiego, Ł. 1977 s. 232; Grynwaser H., Kodeks Napoleona w Polsce, w: Pisma, Wr. 1951 I; Handelsman M., Próba wprowadzenia u nas francuskiego kodeksu karnego, „Gaz. Sądowa Warsz.” R. 39: 1911 s. 255; Kobierzycki J., Przyczynki do dziejów ziemi sieradzkiej, W. 1915 II 48, 72, 104; Mencel T., Feliks Łubieński, minister sprawiedliwości Księstwa Warszawskiego (1758–1848), W. 1952 s. 186; Wisińska M., Opozycja magnacka w Sieradzkiem w l. 1785–1790, „Roczn. Łódz.” T. 32: 1982 s. 81, 101; taż, Sieradzkie wobec Kostytucji 3 Maja, tamże T. 33: 1983 s. 56–7; – Chomętowski W., Pamiętnik Feliksa hr. Łubieńskiego ministra sprawiedliwości, W. 1876 s. 116; Diariusz Sejmu Królestwa Polskiego 1818 r., [b.m. i r.w.] I 65, 124–5, II 37, 131, III 69; Diariusz sejmu walnego ordynaryjnego Obojga Narodów w Warszawie rozpoczętego w podwójnym składzie zgromadzonego od 16 XII 1790 r., [b.m. i r.w.] I cz. 1 s. 310, 362; Diariusze sejmów Księstwa Warszawskiego, Z. 2, Wyd. M. Kallas, „Teki Arch.” T. 19: 1982; Głos JW Antoniego Siemiątkowskiego […] na sejmiku w Szadku dnia 10 mca sierpnia 1812 roku miany; Księgi referendarii koronnej z drugiej połowy XVIII w., W. 1957 I; Materiały do dziejów Komisji Rządzącej z r. 1807, Kr. 1918 I 49; Ordinatio Iudiciorum Ordinariorum Generalium Tribunalis Regni Petricoviensis Maioris Provinciae…, Częstochowa 1778, 1781, 1782, 1783, 1785, 1787, 1789, 1790; „Gaz. Warsz.” 1822 nr 144; „Kur. Warsz.” 1826 nr 310 (nekrolog); – B. Czart.: rkp. 689 k. 269, rkp. 930 k. 159–161, Teki Pstrokońskiego, rkp. 3314 k. 55, rkp. 3328 k. 119, 139–140, rkp. 3321 k. 94, rkp. 3331 k. 84–85, rkp. 3332 k. 21, 70–75, 82, 85–86, 109, rkp. 3333 k. 13–14, 16–18, 34–35, rkp. 3338 k. 28, rkp. 3342 k. 49, rkp. 3377 k. 212–213, rkp. 3378 k. 28–30, rkp. 3379 k. 69–70, 206–207, 215, 218, 260–265, 276, rkp. 3380 k. 86.
Ewa Danowska